Minarettenstop

Het is alweer bijna tien jaar geleden dat het woord minarettenstop haar intrede deed in de Nederlandse taal. Sindsdien is er veel gebeurd, maar tot een daadwerkelijke stop op de bouw van minaretten is het in Nederland niet gekomen. Dat is natuurlijk ook ondenkbaar in een land dat is ontstaan uit een 80-jarige oorlog die werd gevochten om de vrijheid van godsdienst te bewerkstelligen. Of niet? Zwitserland kent ook een lange traditie van geloofsvrijheid, maar toch werd daar onlangs met 57,5% van de stemmen een verbod op de bouw van minaretten afgedwongen. De vier (!) minaretten die Zwitserland rijk is zijn blijkbaar zo aanstootgevend dat vijf, zes of tien van deze ranke torens onacceptabel zijn voor een meerderheid van de Zwitsers. In Amsterdam Zuid-Oost staat één enkele moskee die evenveel minaretten telt als heel Zwitserland. Het totale aantal minaretten in Nederland benaderd waarschijnlijk het aantal bergtoppen in Zwitserland. Toch is er niemand hier die iets tegen bergtoppen heeft. Bij minaretten ligt dat anders. Grote kans dat ook hier het volk tegen minaretten zou stemmen. Dus zijn we zo verstandig geen referendum over dit onderwerp te organiseren. Als je bang bent voor een onwenselijk antwoord uit de onderbuik is het beter de vraag niet te stellen.

Het Zwitserse referendum riep veel, voornamelijk negatieve, reacties op. Maar onderbuik of geen onderbuik, het was het besluit van een democratische meerderheid. Het gaat hier om dezelfde democratie die wij, als NAVO-land, ten koste van veel mensenlevens naar Irak en Afghanistan proberen te exporteren. Stel je voor dat het lukt, die democratie in Irak of Afghanistan. Stel je voor dat de Afghanen een referendum organiseren over de vraag of de Taliban aan de regering mogen deelnemen. Of Irakezen die mogen kiezen voor een theocratie geregeerd door Al-Qaeda. En wat als de meerderheid van de Iraniërs nucleaire wapens wil ontwikkelen? Het enige wat we dan kunnen hopen is dat een corrupt regime de uitslag in ons voordeel laat uitpakken. Hier blijkt opeens de beperking van de democratie. Het is niet voor niks dat de Amerikanen (en zij niet alleen) graag zaken doen met dictaturen. Daar kun je tenminste van op aan. Je hoeft niet bang zijn dat de gemaakte afspraken na de volgende verkiezingen opeens zijn weggestemd. In dat licht is het vreemd dat Bush de democratie naar despotische regio's wilde brengen. Lang heeft het plan dan ook niet stand gehouden en met de nieuwe regering van Obama is dit streven helemaal van tafel. Misschien doen de Amerikanen er goed aan om eens her en der wat dictaturen te stichtten. Om te beginnen in Zwitserland.