Debuutvrij!

De dag nadat ik met bloggen begon (vorige week om precies te zijn) gebeurde er helemaal niets. Dat was enigszins teleurstellend. Ik weet niet wat ik had verwacht maar ik verwachtte zeker wel íets. Je creëert, schaaft en knutselt aan iets persoonlijks en vervolgens stuur je je geliefde geesteskind met een bemoedigend klopje zomaar alleen de drukke digitale snelweg op. Dat doe je niet zonder héél even de adem in te houden. Ik betrapte mij zelfs op een licht nerveus trekje van de linkermondhoek. De volgende ochtend was zo mogelijk nog erger. Ik werd om vier uur wakker met de vijf december verwachting van een zesjarige. Direct moest de laptop aan: Wat zit er in mijn schoen?
Niets dus. De hele nacht kon de wereld kennis nemen van mijn debuutblog maar nee. Het bleef akelig stil. De eerste reactie op mijn blog, was niet van een bekende, of willekeurige bewonderaar, maar van een krant. Het nrc•next. De voorpagina opende met de mededeling dat er wel zeker 100 miljoen spookblogs bestaan. Dat zijn blogs die door de eigenaren worden verwaarloosd, of ronduit genegeerd. En omdat je ze niet naar het asiel kunt brengen als je ze zat bent, zweven deze spookblogs wat doelloos rond, als ongevaarlijke, digitale zombies. Tegelijkertijd wist de krant te melden dat als je nu nog een blog bijhoudt, je toch wel ongelooflijk oldskool bent. Begin ik eindelijk ook eens aan een blog, ben ik meteen een ouwe lul! Nu is het natuurlijk zo dat een krant met het woord next in de titel eigenlijk elke dag wel iets naar de prullenbak moet verwijzen, wil ze geloofwaardig blijven, maar toch was ik geschokt. Bloggers bevinden zich niet langer meer in de voorhoede van internetgebruikers. Dat geldt wel voor degene die twitteren, kwispelen en tsjilpen. Bloggen is al bijna zoiets als een telefoon met krulsnoer of een cassettebandje. Het woordje bloggen komt mij meteen ook loodzwaar voor sinds dit artikel, als een roestige tank zonder benzine in de woestijn, een fossiel waar slechts archeologen nog oog voor hebben.


Gelukkig gebeurde er afgelopen week iets heugelijks om mijn aandacht van deze schok af te leiden. Mijn boek is gearriveerd. Hét boek waar ik sinds juni 2008 aan heb geschreven, geschaafd, gezweten, gefotografeerd en geschrapt. Uitgebreid heb ik in eigen werk gebladerd, het bindwerk onderzocht en aan het papier gesnuffeld. De reisgids ‘Inspirerend Amsterdam’ is klaar! Dat zijn dus twee debuten in één week! Maar de lieve lezers en lezerinnen zullen nog wel tot oktober moeten wachten tot het schip met de rest van de oplage uit HongKong is aangekomen en de boeken in de winkel liggen. De presentatie staat gepland voor 23 oktober op een bijzondere locatie. Tenminste als het schip met de oplage aankomt. Visioenen van Somalische piraten die mijn boeken gijzelen schieten door mijn hoofd. Alsof dat nog niet genoeg is staan de media ook nog vol met de volgende trend: het e-book.



De berichtgeving komt erop neer dat uitgevers en boekverkopers als hongerige leeuwen om de hete brij heen draaien: wie springt als eerste in deze veelbelovende markt die alle boeken van papier overbodig gaat maken?


Het was te verwachten een dag nadat mijn papieren boek arriveerde. Is er iemand die mij kan leren kwispelen?